Polski Związek Podnoszenia Ciężarów Polish Weightlifting Federation

Mistrzostwa świata w 1913 roku  w Breslau (Wrocław). W barwach Rosji startuje Piotr Cherudziński (1886-1954) i w kategorii 60 kilogramów zdobywa srebrny medal. Pochodzący z polskiej rodziny mieszkaniec Petersburga, jest uznawany jako pierwszy polski nieoficjalny medalista mistrzostw świata. Bardzo pragnął na stałe osiąść w Ojczyźnie. W 1924 roku, już po powrocie do Polski, Piotr Cherudziński zdobył złoty medal w mistrzostwach Polski. Od wielu lat w Konstantynowie Łódzkim rozgrywany jest turniej Jego imienia. Na Śląsku zaczynają działać pierwsze kluby atletyczne. Powstaje Górnośląski Związek Ciężkiej Atletyki. Najbardziej znanymi działaczami byli: Stanisław Flieger, Gustaw Świętochowski, Alojzy Budniok. Związek skupił kluby i sekcje, w których uprawiano podnoszenie ciężarów i zapasy. 

W 1948 roku pierwsze walne zebranie Polskiego Związku Atletycznego po II wojnie światowej. Na prezesa PZA wybrano Wacława Ziółkowskiego. Ogromne zasługi dla reaktywacji związku mają: Eugeniusz Chotomski, Mieczysław Szubiński, Wacław Syrecki, Wacław Małek, Piotr Szczeblewski. W 1951 roku następuje likwidacja związków sportowych, powstają społeczne sekcje przy Głównym Komitecie Kultury Fizycznej w tym Sekcja Atletyki Głównego Komitetu Kultury Fizycznej. Pierwszym przewodniczącym zostaje Czesław Borejsza, wraz z którym w sekcji pracują m.in.  Tadeusz Kochanowski i Edward Hałoń. Wiceprzewodniczącym Sekcji Atletyki GKKF zostaje Józef Styczyński, a po nim Karol Czarkowski, następnie Wacław Ziółkowski. W pracach sekcji brali udział także Jan Witucki i Jan Czepułkowski. Pierwsze wizyty w Polsce najsilniejszej wówczas reprezentacji w podnoszeniu ciężarów – ekipy Związku Radzieckiego. W 1952 roku w Elblągu rozegrane zostają pierwsze mistrzostwa Polski oddzielnie dla ciężarowców w siedmiu kategoriach wagowych. Podczas igrzysk w Helsinkach pierwszy start olimpijski polskich ciężarowców. Wystąpiła czwórka naszych reprezentantów – Augustyn Dziedzic (w kat. 56 kg zajął 17. miejsce, Henryk Skowronek (w kat. 60 kg – 21), Edmund Ścigała (w kat. 67,5 kg – 21), Czesław Białas (w kat. 82,5 kg – 19). 

W roku 1956 pierwszy olimpijski medal polskiego ciężarowca – podczas igrzysk w Melbourne wywalczył go w kat. 60 kg Marian Zieliński. W mistrzostwach Europy w Helsinkach srebro w kat. 60 kg dla Mariana Zielińskiego, i w kat. 75 kg dla Krzysztof Becka. W tej samej wadze Jan Bochenek zdobywa medal brązowy. Przy Głównym Komitecie Kultury Fizycznej i Turystyki tworzy się samodzielna Sekcja Podnoszenia Ciężarów. Na przewodniczącego wybrano Tadeusza Kochanowskiego. W roku 1957 pierwsze podium polskich ciężarowców w mistrzostwach świata – brązowe medale Jana Czepułkowskiego w kat. 67,5 kg i Jana Bochenka w kat. 75 kg. W Katowicach Czesław Białas (kat. 90 kg) zdobywcą pierwszego dla Polski tytułu Mistrza Europy. Powołano Polski Związek Podnoszenia Ciężarów. Pierwszym prezesem PZPC zostaje Tadeusz Kochanowski. 

W roku 1959 prezesem Polskiego Związku Podnoszenia Ciężarów wybrano Janusza Przedpełskiego, który funkcję tę pełnił do roku 2006.  

W 1961 roku w mistrzostwach świata w Wiedniu – zwycięstwa Waldemara Baszanowskiego w kat. 67,5 kg i Ireneusza Palińskiego w kat. 82,5 kg. Marian Zieliński z medalem brązowym w kat. 67,5 kg. W roku 1963 podczas mistrzostw globu w Sztokholmie – tytuł i złoty medal dla Mariana Zielińskiego (kat. 67,5 kg).  Waldemar Baszanowski (kat. 67,5 kg) i Ireneusz Paliński (kat. 90 kg) na miejscu drugim.   

W 1965 roku mistrzostwa świata w Teheranie – wielki sukces Polaków. Złote medale dla Waldemara Baszanowskiego (kat. 67,5 kg), Norberta Ozimka (kat. 82,5 kg) srebro dla Mariana Zielińskiego (kat. 67,5 kg), Mieczysława Nowaka (kat. 60 kg) i brązowe medale dla Rudolfa Kozłowskiego (kat. 60 kg), Jana Kaczkowskiego (kat. 82,5 kg). W roku 1966 mamy „srebrne” dla Polski mistrzostwa świata w Berlinie. Wicemistrzami globu zostają – w kat. 60 kg Mieczysław Nowak, w kat. 67,5 Marian Zieliński, w kat. 75 kg Waldemar Baszanowski i w kat. 90 kg Ireneusz Paliński. Brązowy krążek w kat. 90 kg dla Marka Gołąba. 

W roku 1969 mistrzostwa świata i Europy w Warszawie. Mistrzem świata zostaje – Waldemar Baszanowski (kat. 67,5 kg). Powstaje Europejska Federacja Podnoszenia Ciężarów (EWF). Pierwszym prezydentem wybrano prezes Polskiego Związku Podnoszenia Ciężarów - Janusza Przedpełskiego. Stanowisko to Pan Janusz piastował do 1983 roku.  

Czwarty złoty medal olimpijski dla Polski. W igrzyskach w Monachium, w kat. 52 kg zwycięża Zygmunt Smalcerz, srebro olimpijskie w kat. 82,5 kg dla Norberta Ozimka, brąz – w kat. 67,5 kg dla Zbigniewa Kaczmarka. W roku 1975 w Moskwie tytuł mistrza świata dla Zygmunta Smalcerza w kat. 52 kg, wicemistrzem świata w kat. 56 kg zostaje Waldemar Korcz i w kat. 67,5 kg Zbigniew Kaczmarek. Brązowy medal zdobywa w kat. 60 kg Antoni Pawlak. 

Podczas igrzysk w Moskwie olimpijskie brązowe medale w kat. 56 kg dla Tadeusza Dembończyka, w kat. + 110 kg Tadeusza Rutkowskiego i w kat. 60 kg dla Marka Seweryna.

W 1983 roku w mistrzostwach świata w Moskwie wicemistrzem globu w kat. 52 kg jest Jacek Gutowski, brązowe krążki MŚ dla Stefana Leletki (kat.52 kg), Andrzeja Piotrowskiego (kat. 90 kg), Andrzeja Komara (kat. 100 kg). 

Rok 1985 i mistrzostwa świata w Soedertaelje (Szwecja). Brązowe medale dla Bernarda Piekorza (ka. 52 kg) i Piotra Krukowskiego (kat. 90 kg). W mistrzostwach świata w Sofii - srebro dla Jacka Gutowskiego (kat. 52 kg), brązowe krążki dla – Marka Seweryna (kat. 60 kg) i Roberta Skolimowskiego (kat. + 110).  Rok później (1987) w mistrzostwach świata w Ostrawie na trzecim miejscu zawody kończą – Jacek Gutowski (kat. 52 kg) i Sławomir Zawada (kat. 90 kg). Pierwsze mistrzostwa świata kobiet w Dayton Beach. 

Rok 1992 i olimpiada w Barcelonie – w kat. 82,5 kg Krzysztof Siemion zostaje wicemistrzem olimpijskim, Waldemar Malak w kat. 100 kg i Sergiusz Wołczaniecki w kat. 90 kg z medalami brązowymi. 

W mistrzostwach świata w Chiang Mai w roku 1997 złoty medal w kat. 83 kg zdobywa Andrzej Cofalik, wicemistrzami świata zostają – Tadeusz Drzazga w kat. 91 kg i Mariusz Jędra w kat. 108 kg. Brązowe krążki dla Waldemara Kosińskiego (kat. 76 kg) i Krzysztofa Siemiona (kat. 83 kg). Debiut polskich zawodniczek w mistrzostwach świata seniorek.  Dominika Misterska w kat. 59 kg zajęła 7. miejsce, a Agata Wróbel w kat. + 83 kg była 8. 

Podczas igrzysk w Sydney w roku 2000 mamy debiut kobiet w olimpijskiej rywalizacji w podnoszeniu ciężarów. W Sydney pierwszy olimpijski medal dla Polki. Srebro w kat. + 75 kg zdobywa Agata Wróbel, wicemistrzem olimpijskim w kat. 94 kg jest Szymon Kołecki. Rok później (2001), podczas mistrzostw świata w Antalyi pierwszy tytuł mistrzyni świata seniorek dla reprezentantki Polski – Aleksandra Klejnowska (kat. 58 kg). Brązowy medal w tej samej kategorii wywalczyła Marieta Gotfryd. W roku 2002 gospodarzem mistrzostw świata jest Warszawa. Drugie złoto w historii dla naszych pań - mistrzynią świata zostaje Agata Wróbel (kat. + 75 kg). 

W roku 2006 dotychczasowy prezes PZPC Janusz Przedpełski zrezygnował z pełnienia tej funkcji. Zarząd PZPC na nowego szefa związku wybiera Zygmunta Wasielę, który prezesem ciężarowego związku jest do 2012 roku. W mistrzostwach świata w Santo Domingo mistrzem świata zostaje w kat. 105 kg Marcin Dołęga. Srebro dla Szymona Kołeckiego.   

W kat. 105 kg Marcin Dołęga zdobywa trzeci tytuł mistrza świata seniorów. Wcześniej stawał na najwyższym stopniu podium w kat 105 kg w roku 2006 i w 2009. Mistrzem świata w kat. 85 kg zostaje Adrian Zieliński. 

Drugi medal dla polskiej sztangi podczas igrzysk olimpijskich w Londynie wywalczył Bartłomiej Bonk. Polak był 3. w kat. 105 kg. 

Mistrzostwa świata po 100-latach ponownie w tym samym miejscu. W 1913 roku rozegrane w Breslau, w roku 2013 – w Hali Stulecia we Wrocławiu. W kat. 105 kg Bartłomiej Bonk brązowym medalistą tej imprezy.     

W roku 2015 Polski Związek Podnoszenia Ciężarów obchodzi Jubileusz 90-lecia działalności!  W czerwcu we Wrocławiu rozegrane zostaną mistrzostwa świata juniorek i juniorów, jesienią w Houston odbędą się mistrzostwa świata seniorów – druga olimpijska kwalifikacja do igrzysk w Rio de Janeiro 2016.    

Dziewięć lat po igrzyskach w Pekinie (2008), sprawiedliwości stało się zadość! Sztangiści Szymon Kołecki i Marcin Dołęga w 2017 roku odebrali - przyznane przez MKOl - odpowiednio złoty i brązowy medal igrzysk 2008. Teraz polski dorobek w ciężarach z igrzysk, to 33 medale olimpijskie! W roku 2017 mistrzynią Europy seniorek została w Splicie Joanna Łochowska, a Krzysztof Zwarycz zdobył w Anaheim srebro w MŚ Kobiet i Mężczyzn. Powstała Polska Agencja Antydopingowa POLADA.   

Tylko trójce naszych reprezentantów udało się w trzech kolejnych mistrzostwach Europy, stanąć na najwyższym stopniu podium! Pierwszym jest Mieczysław Nowak, który po złoto sięgał w latach 1965, 1966 i 1968 (w roku 1967 nie było ME), drugi to Waldemar Baszanowski (1968, 1969, 1970). Od niedzieli, 7 kwietnia 2019 roku, jako trzecia dołączyła do tego znakomitego grona Joanna Łochowska (2017 Split, 2018 Bukareszt, 2019 Batumi).

16 września 2021 odbyło się Walne Zgromadzenie Sprawozdawczo-Wyborcze Delegatów PZPC, podczas którego wybrano nowego prezesa Polskiego Związku Podnoszenia Ciężarów na lata 2021-2024. Został nim Waldemar Gospodarek

W roku 2023 polscy cięzarowcy wywalczyli 23 medale w MŚ i ME U15,U17,U20 i U23. Prezes PZPC Waldemar Gospodarek został wybrany wiceprezesem Polskiego Komitetu Olimpijskiego.