Sylwetka Waldemara Malaka
Waldemar Malak od najmłodszych lat był zaangażowany w działalność sportową. W Szkole Podstawowej nr 80 na Przymorzu (urodził się 17 lipca 1970 roku w Gdańsku) zajmował się piłką nożną, lekkoatletyką, tenisem stołowym i łyżwiarstwem szybkim. Z Championem Żabianka grał w turnieju piłkarskim Ogólnopolskiej Olimpiady Młodzieży.
Do pójścia na siłownię zachęcił go trener Piotr Owczarski. Miał wówczas 12 lat, mierzył 142 cm i ważył 40 kg. Jego talentem zainteresował się Zygmunt Smalcerz. Swoje umiejętności rozwijał w czasie służby wojskowej (Legia), a następnie w Lechii Gdańsk. Zdobył dwa razy tytuł mistrza Polski juniorów i szybko dał się poznać już w kategorii seniorów. W swoich pierwszych mistrzostwach świata (1991) zajął czwarte miejsce z wynikiem w dwuboju 377,5 kg.
W roku olimpijskim był w kraju bezkonkurencyjny. Tytuł mistrza kraju zdobył z doskonałym wynikiem 397,5. Na Węgrzech zdobył brązowy medal mistrzostw Europy 395 (182,5+212,5). Kibice liczą na jego dobry występ w igrzyskach Barcelonie i nie zawodzą się. Uzyskał 400 kg (185+215). Był tylko o dwa i pół kilograma gorszy od srebrnego medalisty T.Tajmazowa. Wygrał W.Tregubow (obaj WNP) 410 (190+220)
- Otrzymał ogromne brawa nie tylko za medal, ale także za styl walki. Polak okazał się bowiem wielkim współczesnym showmanem. Podchosząc do sztangi, wydawał niecodzienne pomruki, a po podniesieniu na wyciągniętych rękach trzymał ją w powietrzu ponad regulaminowe 3 s, przestępując z nogi na nogę, jakby chciał wszystkim pokazać, jaki jest silny - w taki sposób red. Bogdan Tuszyński w "Polskich Olimpijczykach XX wieku" scharakteryzował występy Waldemara Malaka na pomoście.
Ulubieniec publiczności, fan motoryzacji i szybkości, jadąc jako pasażer własnym fordem (dar sponsora za medal olimpijski) do Wolfsburga, zginął w wypadku drogowym w Hawratyni pod Wejherowem 13 listopada 1992 roku i pochowany jest na Łostowicach.