TADEUSZ DEMBOŃCZYK
BIOGRAFIA
Niewysoki, proporcjonalnie zbudowany, o silnych nogach i rękach, ambitny i pracowity. O skali talentu świadczył fakt, że już na wstępie kariery sportowej (1975) zdobył tytuł mistrza świata i Europy w kategorii juniorów oraz dwukrotnie złoty medal młodzieżowych MP (1975, 1976). Ale na IO do Montrealu (1976) nie poleciał. W okresie między igrzyskami, już jako senior, wywalczył dwukrotnie srebrny medal ME: 1977 i 1979 oraz brązowy medal MŚ 1979 (w kat. koguciej). Wspierany przez takich szkoleniowców jak: Jan Bochenek, Klemens Roguski i Norbert Ozimek doczekał się wreszcie startu olimpijskiego w Moskwie (1980). Stoczył tam wspaniałą walkę i zdobył pierwszy na tych igrzyskach medal dla Polski. Wspaniale zapowiadającą się karierę 25-letniego sztangisty przerwał wypadek samochodowy (1981). Lekarze uratowali mu życie, ale ze sportowym wyczynem musiał się pożegnać. Zasłużony Mistrz Sportu odznaczony Złotym i Srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe i Brązowym Krzyżem Zasługi.
Ur. 23.12.1955 Tarnowskie Góry. Zm. 11.02.2004.
Klub: Śląsk Tarnowskie Góry1970–1985.
Trenerzy: Tadeusz Psiuk, Jan Bochenek, Klemens Roguski i Norbert Ozimek
SUKCESY SPORTOWE
Brązowy Medalista Igrzysk Olimpijskich 1980 Moskwa: w. kogucia 56 kg – 3 m. na 21 start. z wynikiem 265 kg (120+145),
Brązowy medalista Mistrzostw Świata: 1979 Saloniki – 260 kg (117,5+142,5), 1980 Moskwa – 265 kg (120+145)
2-krotny srebrny medalista Mistrzostw Europy: 1977 Stuttgart – 245 kg (110+135) i 1979 Warna – 260 kg (115+145) w w. koguciej.
Mistrz świata i Europy w kategorii juniorów 1975 Marsylia – 240 kg (107,5+132,5).
2-krotny młodzieżowy mistrz Polski (1975, 1976)
Wicemistrz Polski seniorów: w. piórkowa (60 kg) – 1981 – 270 kg.
Foto: Jan Rozmarynowski
